Ekranizacja poematu Geoffreya Chaucera, ojca poezji angielskiej, pełna rubasznego humoru i realistycznych obserwacji dotyczących życia w średniowiecznej Anglii. Reżyser wykorzystał w swoim filmie osiem nowel, między innymi wesołą historię o żakach uwodzących żonę i córkę młynarza, opowieść o życiu podłego mnicha a także powiastkę o starym królu. Obraz nawiązujący w swojej stylistyce do malarskich dzieł Pietera Bruegla i Hieronima Boscha. Pasolini zagrał w nim rolę Chaucera.Odważny film, pełen naturalistycznych scen erotycznych. Wzbudził wiele kontrowersji z powodu mocnego i brutalnego przedstawiania rzeczywistości. Za jego sprawą regularnie nominowany do najważniejszych europejskich nagród filmowych włoski reżyser Pier Paolo Pasolini (Ewangelia według Mateusza, Król Edyp, Teoremat, Dekameron, Kwiat tysiąca i jednej nocy) był atakowany za obsceniczność i wizualną dosłowność (sam reżyser mówił o „realizmie fizjologicznym”). Film wielokrotnie był wycofywany z kin lub cenzurowany, zdobył jednak nagrodę prestiżowego Złotego Niedźwiedzia na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie. Autorem zdjęć jest uznany operator Tonino Delli Colli (m.in. Dekameron, Pewnego razu w Ameryce, Życie jest piękne), muzykę skomponowali Pasolini i wielokrotnie nominowany do Oscara Ennio Morricone (Misja, Nietykalni, Malena), za scenografię odpowiadał dwukrotny laureat Nagrody Amerykańskiej Akademii Dante Ferretti (Wiek niewinności, Aviator, Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street). Opowieści kanterberyjskie są drugą częścią cyklu określanego jako „trylogia życia”, w skład której wchodzą także dwa inne obrazy Pasoliniego oparte na dziełach literackich - Dekameron i Kwiat tysiąca i jednej nocy. W filmach z tej serii reżyser daje wyraz swojej fascynacji kulturą plebejską z jej dosadnym humorem i pochwałą cielesności.