Złodziej w hotelu

Film kryminalny. Dość nietypowy film w dorobku mistrza suspensu: mimo intrygi kryminalnej utrzymany w lekkim tonie, z postaciami zarysowanymi raczej grubą kreską, bez psychologicznego pogłębienia. &quotZłodziej w hotelu&quot urzeka zdjęciami, za które operator Robert Burks otrzymał w 1956 r. Oscara. Całość rozgrywa się zresztą w malowniczych plenerach Lazurowego Wybrzeża, na którego tle szczególnie pięknie prezentuje się Grace Kelly. Właśnie przy okazji kręcenia tego filmu amerykańska aktorka poznała księcia Rainiera III, a rok później została jego żoną i księżną Monaco. Na Lazurowym Wybrzeżu dochodzi do serii zuchwałych kradzieży: nieznany sprawca, obdarzony niezwykłą zręcznością, ograbia z biżuterii zamożnych turystów, a zwłaszcza turystki, oraz miejscowych bogaczy. Technika dokonywania kradzieży jest identyczna z tą, jaką jeszcze przed wojną stosował znany amerykański złodziej John Robie, zwany &quotKotem&quot. Ten były akrobata po plajcie swojego cyrku zszedł na drogę przestępstwa, ale w czasie wojny uciekł z więzienia i zrehabilitował się, działając w ruchu oporu. W czasach pokoju darowano mu więc dawne przewinienia. Teraz Robie mieszka w urokliwej willi niedaleko Nicei i zajmuje się uprawą kwiatów. Świadom jednak, że policja mogłaby nie uwierzyć w jego niewinność, ucieka, gdy kilku funkcjonariuszy zjawia się w jego domu. Dociera do restauracji prowadzonej przez dawnego współtowarzysza z partyzantki, Bertaniego, zatrudniającego wielu byłych więźniów. Ci jednak również nie wierzą Robiemu, który musi salwować się ucieczką, gdy policja dociera jego tropem do restauracji. Pomaga mu młodziutka Danielle, córka jednego z kelnerów, Foussarda. W takiej sytuacji John dochodzi do wniosku, że sam musi dowieść swojej niewinności, odnajdując na własną rękę sprytnego naśladowcę. Kontaktuje się z agentem ubezpieczeniowym, Hughsonem, któremu proponuje korzystny dla obu stron układ: Hughson dostarczy mu listę swoich zamożnych klientów, potencjalnych ofiar nowego &quotKota&quot, a Robie spróbuje namierzyć złodzieja, dyskretnie pilnując owych posiadaczy cennej biżuterii. Jeśli uda mu się schwytać faktycznego rabusia, oczyści się z zarzutów, a firma Hughsona uniknie wypłaty wysokich odszkodowań. Hughson dostarcza stosowną listę, na której Robie typuje najbardziej prawdopodobną kolejną ofiarę: miałaby nią być bogata Amerykanka, pani Stevens, która przebywa na Riwierze w towarzystwie swej pięknej córki, Frances. Przedstawiając się jako równie bogaty handlarz drewna, John próbuje zbliżyć się do obu pań. Chociaż Frances szybko odgaduje, kim naprawdę jest rzekomy kupiec, to ulega jego męskiemu urokowi i pragnieniu przeżycia przygody. John odwzajemnia jej zainteresowanie. Kiedy jednak tajemniczy złodziej znów atakuje, kradnąc biżuterię pani Stevens, urażona Frances odwraca się od Johna. Tym razem to jej matka pomaga Robiemu wymknąć się policji. Wkrótce policja znajduje zwłoki Foussarda, który zginął podczas próby kradzieży biżuterii. Stróże prawa triumfalnie ogłaszają, że to on był poszukiwanym rabusiem. Robie wie jednak, że mający sztuczną nogę Foussard nie byłby w stanie dokonywać takich cudów zręczności. Postanawia więc zastawić ostateczną pułapkę na nowego &quotKota&quot. Okazją do jego schwytania ma być wielki bal kostiumowy w Cannes. (TO CATCH A THIEF)